Suprematyzm bywa sprowadzany do supremacji koloru. Malewicz analizując symbolikę koloru czarnego w różnych kulturach (siły tajemne, ciemność, strach, zniszczenie, smutek, żałoba, śmierć), dokonał syntezy - płaszczyzną czerni symbolizował absolut – niczym ograniczoną przestrzeń, wieczność, tajemnicę. 

„Czarny kwadrat na białym tle był pierwszą formą wyrażającą doznanie nieprzedmiotowości: kwadrat = wrażenie, białe tło = ”nicość” poza tym wrażeniem.”

Biel – podobnie jak czerń była symbolem absolutu lecz związanym ze światłem, iluminacją, doskonałością. Czerwień symbolizowała drogę od ciemności do światła. Kwadraty Malewicza z lat 1913-18 (wystawa białego kwadratu) były konstruktami filozoficznymi - idealnymi. Później nabyły sensu: ekonomicznego (czerń), rewolucyjnego (czerwień) i politycznego (biel), co przyczyniło się do fundamentalnej krytyki artysty i jego wykluczenia.

(Cytaty z książki:  „Kazimierz Malewicz, Świat bezprzedmiotowy, Biblioteka Bauhausu” w przekładzie z języka niemieckiego Stanisława Fijałkowskiego (tytuł oryginału: Die gegenstandslose Welt, 1927), opublikowanej przez wydawnictwo: „słowo, obraz terytoria sp. z o.o.” Gdańsk, 2006 )